به قلم : دوست عزیز یونس اربابی

"غم تنهایی"

ای داد از غم تنهایی؛بیداد از درد جدایی"

من اینجا هلاک عشقتم؛ دلبرم توکجایی"

با زخم دل چه کنم؛ که بس عمیق شده است"

بیا ای نازنینم که این زخم را تنها دوایی"

دانی که مرا بی تو هیچ معنا نباشد؟

اخه نازنینم در ادبیات عشق تو برام تنها معنایی"

بخدا که نه مرا ارام باشد بی تو؛ ونه قرار باتو

نمیدانم دلیل این؛ که تو؛ همچین چرایی"

نیمه شبان که زخواب برمی خیزم؛ من دیوانه"

اولین یاد هستی؛ که انگار درخواب هم؛ بامایی"

گاه به مرز کفر میرساند من بیچاره را

اخه دانی که جای خداست که تو؛ در آنجایی"

دل جای خداست؛ وخانه خدا غیردل نتوان بود"

براین ترسم که کافر نباشم که تو درکنار خدایی"

شاید که مرا عشقت کند رسوا؛ روز محشر"

چه جواب خدا دهم؛ که تورا در خانه خدا دادم جایی"

بامن بیچاره به کدامین اشتباه بنالم ای خدا"

که عشق خود افریدی و دادی مرا معشوق زیبایی"

بار الهی مگیر آجال را از این سخنان

که بدترین سزاست بر او؛این غم تنهایی

تاریخ شعر:ساعت1و5دقیقه بامداد31اردیبهشت90وساعت1و35دقیقه پایان یافت

به قلم : دوست عزیز  یونس اربابی